آیدا

کتاب آیدا نوشته‌ی گرترود استاین و ترجمه‌ی فهیمه زاهدی داستان قدیس تبلیغات است. گرترود استاین از نوآوران ادبیات آمریکا بود و تحت‌تأثیر مکاتب و سبک‌های هنری سعی در ایجاد ابداعات ادبی داشت؛ تا آن‌جا که در سال‌های نخست نویسندگی از سوی برخی نویسندگان هم‌عصرش به سخره گرفته می‌شد. مترجم کتاب نیز درباره‌ی شیوه‌‌ی نوشتاری او اشاره کرده است: «شیوه‌ای به دور از منطق روایی، خوددار در نشانه‌گذاری با کمترین دایره‌ی واژگان و آکنده از تکرار که تا سال‌ها دست‌آویز شوخی و نکوهش بوده و شگفت اینکه در این حال از آن گرته‌برداری‌ها می‌شد و طی چند دهه چون لطیفه و متل بر سر زبان‌‌ها بود.» مشهورترین اثر این نویسنده «خودزندگی‌نامه‌ی آلیس بی. تکلاس» بوده که از زبان شریک زندگی او نوشته شده است. از دیگر آثار او می‌توان به «سه زندگی»، «دکمه‌های نرم» و «دکتر فاوست چراغ را روشن می‌کند» اشاره کرد.

استاین خلق رمان «آیدا» را از سال ۱۹۳۷ آغاز کرد و درنهایت در آوریل و می ۱۹۴۰ به پایان رساند. انتشارات رندوم هاوس نیویورک نیز در سال ۱۹۴۱ آن را منتشر کرد. داستان «آیدا» با تولد شخصیت اصلی آغاز می‌شود: «بچه‌ای به دنیا آمد اسمش آیدا، جلوی آمدنش را مادرش با دست گرفته بود اما وقتش که رسید آیدا هم رسید و با رسیدن آیدا همزادش هم رسید. پس شد آیدا آیدا.» شخصیت اصلی داستان در جوانی به شهرت می‌رسد و در معرض نگاه‌های همیشه همراه رسانه‌ها قرار می‌گیرد و از اینکه اذهان عمومی درباره‌ی او چگونه فکر می‌کنند یا او را چگونه می‌بینند نگران است. آیدا بی‌آن‌که شخصیت صاحب‌اندیشه یا ممتازی داشته باشد، اشتیاق‌برانگیز به نظر می‌رسد و این اشتیاق را رسانه‌ها از او ساخته‌اند. درحقیقت داستان آیدا نمایشگر الگویی است که رسانه‌ها آن را تبلیغ و ترویج می‌کنند.